Donderdag 15 april, 06.30 4 graden. Ik heb mijn lesje geleerd; lees nooit het nieuws voor je gaat slapen. De boodschap van 300 miljoen voor de cultuur, bestemd voor gesubsidieerde instanties, vermengd met de aankondiging van een hele waslijst aan 1.5metersamenleving eisen voor er ook maar iets open mag hakte er stevig in, met als gevolg de zoveelste slechte nacht. Bij de ochtendwandeling probeerde ik de kakofonie in mijn hoofd te filteren om er achter te komen waarom dit alles me zo raakt. Het was eigenlijk een retorische vraag, want het antwoord wist ik al: mijn passie voor muziek en de schone kunsten in het algemeen. Het verrijkt mijn leven al zo lang als ik me kan herinneren. Het samen dansen als kleine uk met oma. Het samen zingen in de klas van o.a. Klokke Roeland en Merck toch hoe sterck op de lagere school. Samen spelen in  Fanfarecorps Zuiderwoude en nog veel meer. Samen… Niet ik, niet jij, maar wij… Papa’s tegelwijsheid. Terwijl de frisse lucht in mijn neus beet wist ik dat het daar om gaat in deze tijd. WIJ! Merck toch hoe sterck… Want we zijn sterk wanneer we samen zijn, wat andere mensen ook van ons denken. WIJ zijn sterk, ondanks het feit dat men vaak niet beseft hoe belangrijk cultuur is omdat het een ‘gewoonte ‘ is geworden. Dat WIJ-ZIJN werd gisteren heel persoonlijk toen ik van mijn lieve jeugdvriendinnetje Mirjam van Beek een bijzonder cadeau kreeg. Ze had de spreuk van mijn vader’s tegeltje verwerkt in een prachtige tas. Niet IK niet JIJ maar WIJ. En wij – Mirjam en ik- zijn al 45 jaar bevriend. Ook zij voelt de gevolgen van deze crisis met haar Le Petit Atelier MIRR. Maar haar lieve gebaar geeft deze burger moed. Want ook al zien we elkaar nu niet, het WIJ-ZIJN zal er altijd zijn. Dank allemaal dat JULLIE er ook zijn.

BESTEL NIEUWE CD